Na sesji burmistrz przedłożył projekt uchwały, która była już przyjęta przez radę miasta w zeszłym miesiącu.

10. Podjęcie uchwały w sprawie określenia inkasentów i wysokości wynagrodzenia za inkaso.

• Załącznik: uzasadnienie
• Załącznik: projekt uchwały
• Załącznik: Zestawienie Ad 10
• Wyniki głosowania imiennego w sprawie: Podjęcie uchwały w sprawie określenia inkasentów i wysokości wynagrodzenia za inkaso.

Uchwała z sierpnia zawierała adres firmy inkasenta, a w obecnym projekcie go pominięto.

Nie ulega wątpliwości, że uchwałę należało poprawić, ale czy w ten sposób.

Zadziwiające jest jak nasz burmistrz, a konkretnie zastępca postanowił tego dokonać.

Otóż jak wynika z uzasadnienia uchwała po jej przyjęciu przez radę trafiła do wojewody. Tam była weryfikowana przez oddział nadzoru, który kieruje ją do publikacji, jeśli jest wszystko dobrze.

I tak było w tym przypadku. Odział nadzoru nie wydał rozstrzygnięcia, a więc nie stwierdził żadnych nieprawidłowości i przekazał są do publikacji.

I tu pojawiły się wątpliwości. Pracownik, który zajmuje się publikacją w dzienniku urzędowym województwa podlaskiego wyraził swoją opinię. Wyraził obawy, czy przypadkiem nie nastąpiło ujawnienie danych osobowych, gdyż w treści uchwały znajduje się adres. Jak się wyjaśniło podczas wrześniowej sesji nie był to adres zamieszkania, a jedynie adres firmy, która prowadzi inkaso na targowisku.

Oczywiście swoje spostrzeżenia przekazał do Urzędu Miasta Bielsk Podlaski.

Nasza Pani zastępcę burmistrza nie zastanawiając się dużo postanowiła wydać ponownie uchwałę, która już nie będzie zawierała adresu.

W mojej ocenie sprawa nie jest jednak tak prosta.

Otóż, aby wstrzymać publikację uchwały w dzienniku urzędowym nie wystarczy ustna uwaga urzędnika wojewody, a tym bardziej burmistrza, czy nawet jego zastępcy.

Wstrzymanie publikacji uchwały musi wynikać z przepisu.

Tym samym wstrzymujący publikację musi powołać się na podstawę prawną swego działania. Takie działanie nie może wynikać z “widzimisie” urzędnika.

Jak się okazało z debaty decyzję o wstrzymaniu podjęła nasza pani zastępca burmistrza. Pytana o podstawę prawną nie potrafiła jej wskazać.

To typowy przykład jak działa kierownictwo naszego samorządu.

Taka sytuacja jest niedopuszczalna, gdyż tworzy precedens. Niedługo może się okazać, że burmistrz, a może i nawet jego zastępca zdecydują się wycofać którąś z uchwał wcześniej przyjętych przez radę miasta.

Zapraszam do obejrzenia debaty w tej sprawie:

B.Mrozkowiak – starałem się w przystępny sposób wyjaśnić przyczyny moich obaw, czy wszystko jest zgodne z prawem. Zapytałem kto sprawdzał ten projekt i kto podjął decyzję o wstrzymaniu publikacji.

Przewodniczący chyba poczuł się zaskoczony moimi pytaniami.

Radczyni chcąc uzasadnić działania urzędu omówiła co musi zawierać uchwała i co się wydarzyło w tej sprawie. Powołała się na konsultację z RIO uzasadniając, że taka procedurę podjęto z ostrożności. Nie przytoczyła podstawy wstrzymania publikacji.

B.Mrozkowiak zgodziłem się z uwagami radczyni prosiłem tylko o podanie podstawy prawnej takiego działania.

T.Zwolińska ponownie tłumaczyła, że została powiadomiona przez urzędnika wojewody. Przyznała, że sama podjęła decyzję o wstrzymaniu publikacji.

B.Mrozkowiak wyraziłem obawy, że tworzy to precedens. Ponownie prosiłem o podstawę prawną wstrzymania publikacji.

T.Zwolińska nie umiała podać podstawy takiej decyzji. Stwierdziła tylko, że dobrze się stało i jest w porządku.

B.Mrozkowiak oświadczyłem, że jest to namawianie radnych do złamania prawa. Prawo nie przewiduje czegoś takiego jak wycofanie publikacji na podstawie uzgodnień pomiędzy RIO, urzędnikiem wojewody i zastępcą burmistrza.

T.Zwolińska teraz już przyznała, że nie ma takich możliwości, aby zatrzymać publikację. Natomiast oświadczyła, że na podstawie kontaktów z biurem “to zostało wstrzymane”.

B.Mrozkowiak stwierdziłem podsumowując dyskusję, że Pani Teresa Zwolińska nie ma podstawy, aby wstrzymać publikację oraz nie usłyszeliśmy kto ma takie prawo.

Zatem zastanawiające kto i na jakiej podstawie zdecydował o wycofaniu z publikacji uchwały rady miasta. Sprawców nie ma.

Radni chyba też nie bardzo mnie słuchali albo nie zrozumieli. Moja argumentacji dotarła jedynie do jednej osoby, która się wstrzymała.