Czy radny jest bezradny?

Oczywiście to zależy od niego samego. Od tego jaką drogę wybierze. Sama aktywność nie wystarczy. Efekty nie zależą od ilości pracy, ale od skuteczności.

W internecie natchnąłem się na komentarz oceniający moje wystąpienia po mojej pierwszej sesji. Za bardzo zajmuję się sprawami proceduralnymi.

Przyznaję, że tak jest.

Postanowiłem zajmować się sprawami regulującymi funkcjonowanie naszego samorządu. Tak, aby działał on sprawniej i przyjaźniej dla mieszkańca.

Uważam, że właśnie tego rodzaju sprawy powinny być przedmiotem zainteresowania radnego, który ma nadzorować działania burmistrza.

Radny nie powinien zastępowanie jego służb i podczas sesji składać mu “meldunek” czego nie zrobił lub na co ma zwrócić uwagę. Radny nie powinien poprzez takie działanie wyręczać urzędników.

Niestety niektórzy radni skupiają się na zaistniałych zaniedbaniach zamiast na sprawach, do których jest powołana rada miasta.

Oczywiście taka aktywność radnych jest korzystna dla burmistrza. Z jego punktu widzenia lepiej, aby zajmowali się porządkami, czy też ingerowali w funkcjonowanie urzędu. Po co mają nadzorować jego działanie.

Pełnienie mandatu radnego ograniczające się do przekazywania burmistrzowi uwag mieszkańców przysparza wyborców, ale na krótko.

Oczywiście sam też nie będę ignorował sygnałów mieszkańców o niedociągnięciach. Zasadniczo skupię się jednak na funkcjonowaniu samorządu tj. urzędu jak i rady miasta.

W mojej ocenie usprawnienie jego funkcjonowania samoczynnie wyeliminuje konieczność zgłaszania tych niedociągnięć przez radnych.

Podam przykład.

Mieszkańcy dzwonią do radnych reagując na przepaloną żarówkę w lampie ulicznej. Proszą go o interwencję. Dlaczego zgłaszają to do niego?

Oczywiście nie boją się dzwonić do urzędu, ale łatwiej jest im zadzwonić do swojego radnego. Chcąc dzwonić do urzędu musieliby najpierw ustalić do kogo zadzwonić, pod jaki numer telefonu. Potem okazałoby się, że tego pracownika dziś niema lub dziś jest po godzinach przyjmowania interesantów … .

Dzwoniąc do radnego mają sprawę natychmiast przekazaną.

Oczywiście radny próbuje pomóc i na sesji w punkcie “Sprawy różne” zgłasza sprawę burmistrzowi, który zobowiązuje się do reakcji.

Zastanówmy się jak mogłoby to działać sprawniej.

Wystarczy uruchomić tzw. “czerwony telefon”. Pod ten numer mieszkańcy mogliby zgłaszać wszystkie swoje uwagi. Odbierający telefony urzędnik sam przekazywałby zgłoszone sygnały merytorycznym pracownikom. Wiedziałby, kiedy i komu przekazać zgłoszenie. Urzędnicy byliby odciążeni, nie musieliby tracić czasu na udzielanie wyjaśnień mieszkańcom.

Pracownikiem odbierającym sygnały mieszkańców mogłaby być osoba niepełnosprawna. Nawet na wózku. Urząd w ten sposób stworzyłby stanowisko pracy dla osoby niepełnosprawnej, której trudno jest znaleźć zatrudnienie, a dodatkowo otrzymałby dofinansowanie do jej wynagrodzenia z PFRON.

Radni mogliby się zająć sprawami, do których zostali powołani, a burmistrz miałby sprawniejszy urząd i nie musiałby notować na karteczce zgłoszeń podczas sesji.

To jest przykład takiej drobnej sprawy “proceduralnej” nie wymagającej nawet żadnej regulacji, a jedynie woli zmiany.

Oczywiście najczęściej jednak wprowadzenie zmiany funkcjonowania wymaga przygotowania projektu uchwały lub innej regulacji. Jest to proces długi i nie zawsze zrozumiały dla osoby oglądającej przebieg posiedzenia rady miasta. Tym bardziej, jeżeli ktoś śledzi obrady doraźnie. Jednakże w dłuższym czasie takie działania okazują się bardziej efektywny niż doraźne zgłaszanie “usterek”.

Kolejnym przykładem takiej zmiany funkcjonowania naszego samorządu jest inicjatywa, o której pisałem kilka dni wcześniej na stronie:

001. Inicjatywa uchwałodawcza w sprawie uzasadnień do uchwał (OSR)